برای خودم...

سلام می نویسم بماند برای آیندگان ( اصلا آیا آیندگان به ما اهمیتی میدن ؟ ما چقد به اونا اهمیت میدیم؟ اصلا چرا باید به ما اهمیت بدن ؟) ده روز دیگه عیده ما سه هفته ست که تو خونه هامون قرنطینه ایم . امسال سال سختی بود . بیشتر از هر وقت دیگه به عید ، به شادی و محبت و همدلی نیاز داشتیم . لازمه سختی های امسال رو یاداوری کنم؟؟؟ به ترتیب عرض می کنم : سیل ، گرونی ، گرونی دوباره ، گرونی سه باره به همراه بنزین ، کشته های آبان ، شهادت سردار قاسم سلیمانی ، حمله به

داشتم به این فکر می کردم که چرا با اینکه هیچکس تو وبلاگ من نمیاد من هنوزم این وبلاگو نگه داشتم اون موقع ها که من این وبلا گو ساختم خیلی بلاگفا شلوغ بود. همه دوستام وبلاگ داشتن من البته اولش یکم مقاومت کردم برای وبلاگ ساختن (از همون اول از شبکه های اجتماعی بدم میومد) چه جوی تو مدرسه بود هرکس میخواست با کسی حرف بزنه یا پیامی بزاره یا تکه بندازه ، تو وبلاگش میگفت الان اینجا خیلی سوت و کور شده همه رفتن سراغ اینستا و تله دیگه وبلاگ داشتن یه جورایی نشونه بی